www.powstaniewlkp.fora.pl

Zdzisław

Janusz Milewski, wnuk generała brygady Michała Milewskiego – dowódcy frontu zachodniego Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, 13 lipca zawitał do nowotomyskiego starostwa. Spotkał się m.in. z Kierownikiem Wydziału Edukacji i Rozwoju, Markiem Nyćkowiakiem. W towarzystwie dra Zdzisława Kościańskiego wspominano fakty z życia gen. Milewskiego, który ściśle związany był z powiatem nowotomyskim. Nie była to pierwsza wizyta Janusza Milewskiego w powiecie, bowiem w lutym 2010 r. wraz z żoną pojawił się on na zaproszenie Starosty Nowotomyskiego w związku z uroczystym podsumowaniem obchodów 90 rocznicy zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego 1918-1919.
Na co dzień Janusz Milewski mieszka we Frankfurcie nad Menem. Wyjazd do Polski, szczególnie do powiatu nowotomyskiego jest dla niego podróżą sentymentalną, dzięki której odkrywa miejsca związane z osobą swego dziadka. Spotkanie w starostwie zaowocowało ciekawym wywiadem, który ukaże się w kolejnym numerze „Przeglądu Powiatu Nowotomyskiego”. Po spotkaniu Janusz Milewski otrzymał książkę wydaną staraniem Starostwa Powiatowego w Nowym Tomyślu „Trzeba było pójść … Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918 – 1919. Historia i pamięć” pod redakcją Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, w której opisane są m.in. losy jego dziadka.
Generał brygady Wojska Polskiego Michał Milewski, dowódca frontu zach. Powstania Wielkopolskiego 1918–1919.
Gen. Michał Milewski urodził się 5 grudnia 1875 r. w Suwałkach, jako jeden z sześciorga dzieci w rodzinie mieszczańskiej Kazimierza i Józefy z Brzozowskich. Po ukończeniu szkoły średniej w Suwałkach (1895) wstąpił jako ochotnik do 14 Pułku Piechoty w Łomży. Szkołę junkierską zaliczył w Czugujewie. Od 1900 r. był oficerem. W szeregach Lejb Borodyńskiego Pułku Piechoty brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i pierwszej wojnie światowej. Czterokrotnie był ranny i dwukrotnie kontuzjowany. 3 września 1917 r. wstąpił do 4 Pułku Strzelców I Korpusu gen. J. Dowbor-Muśnickiego, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy, a od stycznia 1918 r. dowódcy. Po rozwiązaniu Korpusu powołany do Wojska Polskiego w charakterze członka komisji gen. Iwaszkiewicza przy Sztabie Głównym w Warszawie. 12 listopada 1918 r. został mianowany dowódcą XII Okręgu Wojskowego Ciechanów, zorganizował m.in. 32 Pułk Piechoty. Od l stycznia 1919 r. oddelegowany do Wielkopolski. 18 stycznia mianowany dowódcą frontu zach. powstania, 24 stycznia objął powierzone mu stanowisko z kwaterą w Posadowie. A. Biskupski napisał: Z całą energią i doświadczeniem rozwinął pułkownik Milewski pracę organizacyjną, ujął i zespolił w swoich rękach oddziały frontowe powierzonego mu odcinka, a jako prawdziwy dowódca stał się opiekunem i przyjacielem żołnierzy, i kierował nimi ku Chwale Ojczyzny. 19 lutego 1919 r., rozkazem Dowództwa Głównego nr 46, mianowany został dowódcą Okręgu Zachodniego frontu wlkp., a 1 czerwca - gen. brygady. Od 11 czerwca był inspektorem piechoty l Dywizji Strzelców Wielkopolskich i dowódcą l Brygady Piechoty, a od października dowódcą 27 Brygady (wraz z nią walczył na froncie litewsko-białoruskim). Po wojnie 1920 r. mianowany 25 września 1921 r. dowódcą Okręgu Wojskowego Poznań, pozostał na tym stanowisku do 7 sierpnia 1924 r. Następnie pełnił obowiązki zastępcy komendanta Okręgu Wojskowego (Brześć n. Bugiem), a od 14 stycznia 1926 r. komendanta tego Okręgu. 17 marca 1927 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał w Kielcach. Zmarł 28 listopada 1935 r. w Szpitalu Bródnowskim w Warszawie. Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl.nr 1074, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Medalem Polska Swemu Obrońcy. Żonaty z Janiną z Puków, którą według rodzinnej legendy poznał jako tancerkę w przedstawieniu na dworze carskim (1905). Posiadał czworo dzieci Witolda (1908), Irenę (1905-1994), Janusza (1918-1941), Helenę (1904-1915).
Materiał o gen. Michale Milewskim przygotował dr Zdzisław Kościański.
OPR. Wydział Edukacji i Rozwoju

[link widoczny dla zalogowanych]